¡Por fin! We zijn enkele dagen naar Sevilla afgezakt. Een Valentijnscadeau van mij aan manlief en van manlief aan mij. Makkelijk zat en leuk voor ons beide.
De stad heeft ons hart gestolen Waarom? Tja, lees dan onze reisgids ‘Sevilla, parel onder de zon’ maar eens. Kort reclamemoment: ’in deze reisgids nemen we jullie mee op onze tochten doorheen deze fascinerende stad. Boordevol info, leuke anekdotes, vlot geschreven en met mooie foto’s! Kortom, een gids die niet mag ontbreken in de boekenkast van elke doorwinterde citytripper’.
Sinds onze definitieve verhuis naar Spanje ligt Sevilla altijd binnen autobereik. Superhandig, want we vertoeven er écht heel graag.
Het was een blij weerzien. De stad draaide weer op volle toeren. Eindelijk! Gelukkig! Een deel van onze vorige bezoeken aan deze metropool waren in de nasleep van de coronapandemie. Reizen mocht al wel, maar onder strikte voorwaarden bij heen-en terugreis. Het anders zo levendige Sevilla lag er die periode heel verlaten bij. Bijna geen toeristen, vele barretjes en restaurants waren nog gesloten. Een deel van hen zou ook nooit meer de deuren openen. Bezoekers aan musea en andere historische gebouwen lieten op zich wachten. Het was een triest beeld. De altijd bruisende stad leefde zonder bewonderaars. Misschien dat de Sevillanen wel even genoten van deze rust, hun stad behoorde terug aan hen. Tegelijkertijd konden ze de liefde en fierheid die ze voelen voor hun Sevilla niet laten zien aan de wereld, een situatie die niet te lang mocht duren, want trots dat zijn ze wel, die van Sevilla.
Voor ons was het een geslaagde reünie. De wandeling door de stad leek voor ons een wandeling door onze reisgids. En zoals altijd, werd het een kleine wedstrijd: wie van ons 2 weet nog de meeste anekdotes, verhalen, intriges, geschiedkundige wist-je-datjes en heeft geen kaart nodig om zijn weg te vinden? Laat ons zeggen dat het een gelijke stand werd. Alleen wat de restaurantjes betreft, is er maar een duidelijke winnaar: ik, Suzanne! Zonder problemen zeg ik waar, wat en in het beste geval zelfs in welk barretje we welk gerechtje gegeten hebben. Een kleine, maar smakelijke afwijking van mijnentwege.
Dat we hier bijna altijd voor tapas gaan, is niet moeilijk te verstaan. Niet voor niets noemt Sevilla zich de bakermat van de tapascultuur. Het aanbod aan tapasbars is groot, de keuze aan tapas ook. Voor elk wat wils. We gaan geen lijst doorgeven met de, voor ons, leukste bars. Honderden sites staan ter jullie beschikking. Zoals beloofd geef ik wel het recept van een typische Sevillaanse tapa: espinacas con garbanzos. Spinazie met kikkererwten, een lekkere (lees: makkelijk zelf te bereiden) tapa, die je op bijna elke menukaart vindt. Zou Popeye hem ook lekker vinden?
¡provecho!
Saludos, Suzanne en Walter.
