El Terroncito

Welkom in de Axarquía, de streek in Andalusië die ons hart veroverd heeft. Waarom? Wel, hier worden we verwend met uren zonneschijn en een zacht klimaat. De winters zijn niet té koud en de zomerse temperatuur is (meestal) draaglijk. Dit danken we aan de bergketens van de Montes de Málaga en die van de Sierra de Tejeda, Almijara en Alhama die de gure noordenwind tegenhouden in de koude maanden, maar in de zomer ervoor zorgen dat de koelere zeebries blijft hangen en zo een beetje afkoeling brengt. Zo eenvoudig kan het zijn.

Sportief als we zijn, houden we ervan om deze bergen en hun uitlopers wandelend of fietsend te verkennen. Onnodig te vermelden dat de vergezichten vanop de bergruggen ronduit spectaculair zijn. Een mooie beloning na een uitdagende en soms afmattende tocht waarbij al onze zintuigen geprikkeld worden. Dolenthousiast zijn we als een berggeit ons pad kruist of een konijn er razendsnel vandoor gaat. De vogels fluiten, valken en arenden zweven hoog in de lucht en speuren naar een prooi. Everzwijnen lopen ’s nachts zomaar door onze tuin. Als we vroeg uit de veren zijn, zien we hen nog wegvluchten, op zoek naar struikgewas om zich te verschuilen.

We houden van het ruige, diverse landschap hier. In de zomer is alles dor en de zinderende hitte versmacht dan bijna alles. De natuur herleeft nadat de eerste regenbuien gevallen zijn. Het voorjaar is groen en de heuvels tooien zich met bloemen in alle mogelijke kleuren. Bijtjes zoemen van bloem naar bloem. Moeilijk te vatten dat binnen afzienbare tijd de lage begroeiing weer helemaal verdord. Op de flanken van de heuvels staan olijfbomen honkvast te pronken. Een olijfgaard is een van de mooiste plekken voor ons. De stilte is hier oorverdovend. Olijfbomen kunnen honderden jaren oud worden. De omtrek van hun knoestige ruwe stam is een indicatie voor hun leeftijd. Niets dan respect bij het zien van deze eeuwelingen. Bij het aanbreken van een nieuw jaar, tonen de amandelbomen hun eerste bloemen, eerst verlegen maar later in volle glorie. Adembenemend mooi! En wanneer de citrusbomen bloeien vult de lucht zich met het overheerlijk geurend aroma. Snuiven maar! Als geurdoping zou bestaan, zijn we schuldig over de ganse lijn.

Olijven, amandelen, avocado’s en mango’s worden in de Axarquía verbouwd. Maar ook druiven! De moscateldruif heeft hier zijn thuisbasis. Bewondering voor de wijnboeren want hun wijngaarden liggen vaak op steile, heel steile heuvels. Hier mag je geen hoogtevrees hebben. Het angstzweet breekt al uit bij het zien van de steile hellingen waarop de ranken groeien. Onze bijdrage aan de wijncultuur beperkt zich tot het consumeren van dit goddelijke drankje. Niet alle druiven worden wijn. Een uitgelezen selectie van de muskaatdruiven wordt met de hand (!) in paseros (droogbedden) gedroogd en verkocht als Pasas de Málaga, een beschermend rozijnen label. Wanneer in September de druivenoogst binnen is, wordt er gevierd. Intens en lang gevierd! Feesten zit gewoon in het bloed van de Spanjaard en de Verdiales klinkt onvermoeibaar tot in de vroege uurtjes.

In dit wondermooie uitgestrekte landschap van de comarca La Axarquía liggen 31 dorpjes her en der verspreid. Elk dorpje heeft zijn eigenheid en charme. Wij dwalen zo graag rond in deze pueblos blancos. Onze wagen parkeren we meestal buiten de dorpskern. De straten zijn soms zo smal en zo steil dat er rondrijden een huzarenwerk is. Met veel plezier slaan we vanop een bankje het dagelijkse reilen en zeilen van de dorpelingen gade. Nog liever doen we dat vanop het terras van een lokale bar of restaurant. Kunnen we in een slag de innerlijke mens aansterken. Onze kennis van de Spaanse taal moeten we nog verder bijschaven zodat we weten waarover de gesprekken rondom ons gaan. Gezond nieuwsgierig, noemen we dat. De keuken is een heerlijke, eerlijke keuken. Eenvoudig maar smakelijk met veel vis, vlees en salades. Streekproducten, streekgerechten en streekwijnen, voor elk wat wils.

Dat de Moren hier bijna 800 jaar de plak zwaaiden, is nog in vele pueblos zichtbaar. Architectuur, maar ook taal, gewoontes uit het dagelijkse leven en landbouwgebruiken stammen af van de Moorse overheersers. Zo komt de naam ‘Axarquía’ uit het Arabisch (al-Sharq) en betekent ‘land in het Oosten’ te verstaan als ‘ten oosten van de stad Málaga’. Waar je ook bent in Andalusië, de Moorse erfenis is alom aanwezig en geeft deze streek die unieke uitstraling waar wij dol op zijn.
De dorpen van de Axarquía zijn onderling verbonden door 5 verschillende themaroutes. Een algemene indruk van deze routes lees je hier
Ruta Mudejar = de Moorse route
Ruta de la Pasa = de rozijnenroute
Ruta del Sol y Vino = zon- en wijnroute
Ruta del Sol y Aguacate = zon- en avocadoroute
Ruta del Aceite y los Montes = route van de olijfolie en de bergen

Verslingerd zijn we aan die unieke, rustige dorpjes. Dit neemt niet weg dat we af en toe ook eens naar de zee afzakken. Vanuit onze woonplaats is het maar een half uurtje met de wagen tot aan de kust. De Costa del Sol laat zich hier van haar mooiste kant zien. Van Málaga tot Nerja vinden we brede zandstranden met leuke badplaatsen zoals Pedregalejo, El Palo, Torre del Mar en Nerja. Niets is leuker dan tafelen met zicht op zee in een van de vele chiringuitos op of naast het strand.